Mede doordat de Nederlandse kolonisator sinds de 17e eeuw een laissez-faire beleid had in Suriname hebben ook daar de indianen tot na de Tweede Wereldoorlog totaal geïsoleerd en zonder voorzieningen geleefd.

Wij indianen waren de vergeten oorspronkelijke bewoners van de Amerika’s. Dat komt gedeeltelijk door onze aard. In Suriname hadden we ons na de komst van de Westerlingen steeds verder teruggetrokken. Maar wij gingen door met onze manier van leven. Want sinds de dagenraad van de geschiedenis was er immers genoeg land voor iedereen? 

Die afstand had de kolonisator in Suriname zorgvuldig in stand gehouden. Nooit had de kolonisator zich verdiept in de indiaanse culturen en talen. En tussen de gemeenschappen onderling had de kolonisator tweedracht gezaaid door hun Verdeel-en-heers politiek. In het begin van de 20e eeuw had Pater Ahlbrinck begrepen, dat de indianen en de overige Surinamers in gescheiden werelden leefden en dat het onder deze omstandigheden praktisch onmogelijk was elkaar te begrijpen. Hij voelde zich geroepen om de taal en beschaving van de Caraïb indianen te beschrijven in een Encyclopedie in de eerste plaats voor de missionering. De encyclopedie verscheen in 1931.

In 1950 werden de indianen Suriname staatsburger en moesten ze een geslachtsnaam en voornaam kiezen op straffe van een boete van honderd gulden of veertien dagen hechtenis. Voordien had alleen de RK kerk hun huwelijken en geboorte erkend en vastgelegd.

In de binnenlandse oorlog (1986 – 1992) hadden de indiaanse dorpen veel te lijden door het oorlogsgeweld. Meer dan 10.0000 dorpelingen vluchtten. Bij hun terugkeer naar de dorpen vonden ze het weinige dat ze hadden vervallen of vernietigd.
Alhoewel de toenmalige regering in het Vredesakkoord van 8 augustus 1992 verklaarde de ontwikkeling van het binnenland hoge prioriteit toe te kennen en dat de bewoners van het binnenland deelgenoot waren van de baten die uit de exploitatie van de natuurlijke hulpbronnen voortvloeien is het bij woorden gebleven.
Het Outcome document van de Wereld Conferentie van Inheemse volken, dat door de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties 24 september 2014 bekrachtigd is moet geïmplementeerd worden door de nationale regeringen, ook die van Suriname. Het wordt tijd, vooral nu er plannen zijn om in het Amazonia gebied 400 megadammen te gaan bouwen, in zeven landen, waaronder Suriname. Daar is het plan om één nieuwe megadam te bouwen en de bestaande dam uit te breiden. Wat betekent dit voor het Amazone gebied en haar bewoners? En voor de wereld? Hoewel het gebied slechts 7% van de aardoppervlakte van de wereld bestrijkt, is er meer dan 50% van de biodiversiteit in de wereld aanwezig.